Η εμπειρία μου στην Ευρώπη – της Ara Noguera

Έφτασα στην Ιταλία τον Μάιο του 2015. Είχα παντρευτεί πρόσφατα και ήμασταν έτοιμοι για μια περιπέτεια. Προερχόμαστε από το Μεξικό. Η ζωή μας εκεί ήταν άνετη. Και οι δύο έχουμε πτυχία πανεπιστημίου. Έχω πτυχίο Διεθνούς Εμπορίου και ο σύζυγός μου είναι Μηχανολόγος Μηχανικός. Είχαμε δουλειές, ένα μικρό σπίτι και η υπόλοιπη οικογένειά μας ζούσε στην ίδια πόλη. Δεν είχαμε, κατά κάποιο τρόπο, ανάγκη να φύγουμε από την πόλη μας, αλλά το κάναμε.

Στον σύζυγό μου είχε προσφερθεί δουλειά στο λιμάνι της Τεργέστης. Ο σύζυγός μου είχε κάποια γνώση ιταλικών, αλλά εγώ όχι. Με βοήθησε πολύ να κινούμαι, ενώ με ενθάρρυνε επίσης να μάθω. Δυστυχώς, η δουλειά που του προσφέρθηκε στην Τεργέστη δεν ήταν αυτό που το είχαν υποσχεθεί. Δεδομένου ότι πάντα προσπαθούσαμε να μάθουμε, να προσαρμοστούμε και να σεβαστούμε τους νόμους, ο σύζυγός μου ήθελε να παραμείνει στη δουλειά τουλάχιστον για έξι μήνες. Εν τω μεταξύ, εγώ μετακομίζω στο Αμπάνο Τέρμε της Πάδοβας.

Είχαμε φίλους εκεί που μου πρόσφεραν ευγενικά ένα μέρος για να μείνω. Ο χρόνος μου στο Abano Terme δεν ήταν εύκολος, αλλά είμαι τόσο ευγνώμων για τους ανθρώπους που μας έδωσαν βοήθεια και συμβουλές. Πιστεύω ότι το πιο σημαντικό ήταν το Centro Aiuto alla Vita, ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που επικεντρωνόταν στην παροχή βοήθειας σε εγκύους.

Ήταν το κύριο στήριγμά μου για πολλούς μήνες. Ήρθα για πρώτη φορά στα γραφεία τους για να τους συμβουλευτώ για τα έγγραφα διαμονής μου και για το πώς να λάβω ιατρική φροντίδα καθώς ήμουν έγκυος στο πρώτο μου παιδί. Αν και δεν μιλούσα ακόμα τη γλώσσα, μιλούσαν πολύ ευγενικά αργά για να μου διδάξουν μερικές χρήσιμες φράσεις. Αργότερα, λόγω της εργασιακής ανασφάλειας που αντιμετώπισε ο σύζυγός μου, μπήκε σε ένα από τα διαμερίσματά τους. Έμεινα εκεί μέχρι να γεννηθεί η κόρη μου και να γίνει 6 μηνών.

Εκείνη την εποχή, η κόρη μου και εγώ δεχτήκαμε μεγάλη φροντίδα, που περιελάμβανε όχι μόνο τις βασικές μας ανάγκες όπως φαγητό, πάνες, ένα μέρος για να μείνουμε, αλλά και συντροφιά, πνευματική και ψυχική συμβουλευτική. Οι γυναίκες που εργάζονται εκεί εθελοντικά επενδύουν πραγματικά στην ευημερία των γυναικών που βοηθούν. Είναι ευγενικές, γενναιόδωρες, σέβονται και ενθαρρύνουν. Ένα από τα κύρια πράγματα που θυμάμαι είναι ότι η διαμονή μου στα διαμερίσματά τους ήταν μόνο ένα σκαλοπάτι για κάτι καλύτερο.

Όταν ο σύζυγός μου βρήκε δουλειά, μετακομίσαμε σε ένα διαμέρισμα στο Dolo της Βενετίας. Όλα ήταν καινούργια και δεν γνωρίζαμε κανέναν στην περιοχή. Ξέραμε ότι για να μπούμε στην κοινωνία έπρεπε να κάνουμε μια προσπάθεια. Αισθάνομαι ότι ήταν ιδιαίτερα δύσκολο για μένα, γιατί καθώς έμενα στο σπίτι για να φροντίσω το παιδί, έπρεπε να αναζητήσω τρόπους για να παραμείνω παρακινημένη, να δημιουργήσω νέες σχέσεις, να μάθω τη γλώσσα και τον πολιτισμό. Είχα την τύχη να έχω την υποστήριξη ευγενικών γειτόνων. Μας βοήθησαν με τα ψώνια, με τη φροντίδα των παιδιών, μου έδωσαν συμβουλές όταν το ζήτησα, μου έμαθαν ιταλικές συνταγές και με βοήθησαν να μάθω τη γλώσσα. Δίνω έμφαση στην εκμάθηση της γλώσσας γιατί είναι απαραίτητη για να μπορέσουμε να γνωρίσουμε τους ανθρώπους, να μάθουμε για τον πολιτισμό και να βρούμε τη θέση μας στην κοινωνία.

Τώρα η ζωή μας είναι πιο εύκολη: ο σύζυγός μου έχει μια καλή δουλειά όπου αναπτύσσεται επαγγελματικά και τα δύο παιδιά μου έχουν ξεκινήσει το σχολείο. Όσο για μένα, βοηθάω τους εφήβους με τη διδασκαλία και την προετοιμασία για τις εξετάσεις τόσο στα αγγλικά όσο και στα ισπανικά, συμμετέχω σε σχολικές δραστηριότητες και προσφέρω εθελοντικά στις διάφορες εκδηλώσεις που διοργανώνονται στην κοινότητα.

Παρόλο που μπορεί να μην θεωρείται επαγγελματική ανάπτυξη, οι διάφορες δραστηριότητες που με κρατούν απασχολημένη είναι πολύ ικανοποιητικές, κατάφερα να επιταχύνω την εκμάθηση της γλώσσας και να αποκτήσω αυτοπεποίθηση, αλλά πάνω απ' όλα μου επιτρέπουν να φροντίζω τα δύο παιδιά μου με έναν πολύ προσωπικό και ελκυστικό τρόπο.